De psychologie van een reisgenoot: waarom een travel companion je ervaring verdubbelt

Mijn Instagram staat vol met perfect geposeerde foto’s van mezelf voor allerlei bezienswaardigheden. En toch, als ik eerlijk ben, waren die momenten best eenzaam. Daar stond ik dan, in m’n eentje voor de Eiffeltoren, terwijl om me heen stelletjes en vrienden stonden te giechelen en foto’s van elkaar maakten. Voelde me een beetje een loser, om eerlijk te zijn. Want dat is het ding met solo reizen – je kunt wel doen alsof je zo vrij en onafhankelijk bent, maar soms wil je gewoon iemand hebben die net zo onder de indruk is als jij. Een travel companion is geen luxe, het is bijna een noodzaak. Niet omdat je niet voor jezelf kunt zorgen, maar omdat je ervaring letterlijk verdubbelt wanneer je hem kunt delen. Die “oh wow” momenten zijn tien keer intenser als er iemand naast je staat die het ook ziet. Geloof me, ik heb het geprobeerd – selfies van je verbaasde gezicht werken gewoon niet hetzelfde.

Je brein houdt meer van verhalen met meerdere hoofdpersonen

Ik ben geen wetenschapper, maar dit is wel logisch als je erover nadenkt. Als je alleen bent, beleef je iets en dan is het klaar. Maar met iemand anders erbij krijg je extra lagen. Eerst beleef je het zelf, dan zie je hun reactie, dan praat je erover, dan lach je erom. Vier keer hetzelfde moment, maar steeds anders. Mijn beste reisherinneringen hebben allemaal een tweede persoon in het verhaal. Die keer dat mijn vriendin en ik verdwaald raakten in Venetië en uiteindelijk bij iemands oma in de keuken belandden. Of toen mijn broer en ik in Thailand een scooter huurden en hij de hele tijd schreeuwde dat ik te hard reed. Solo was dat gewoon “ik ben verdwaald” of “ik heb een scooter gehuurd”. Saai. Met gezelschap worden het verhalen die je jaren later nog vertelt op verjaardagen. Je brein houdt nou eenmaal meer van drama, emotie, interactie – alles wat een goed verhaal maakt.

Misère is gedeeld leed

Laat ik eerlijk zijn over reizen: het gaat niet altijd zoals gepland. Vorige zomer zat ik vast op het vliegveld van Madrid met een vertraging van acht uur. Alleen. Dat waren letterlijk de langste acht uur van mijn leven. Niets te doen behalve wachten en balen. Maar stel je voor dat ik daar met een vriend had gezeten. Dan hadden we misschien spelletjes gedaan, mensen gaan kijken, gekke foto’s gemaakt. Of gewoon lekker zitten klagen samen – dat helpt ook. Problemen delen maakt ze niet minder vervelend, maar wel minder zwaar. Je hebt iemand om mee te brainstormen, iemand die zegt “komt goed” als jij in paniek raakt, iemand om de schuld op af te schuiven als het helemaal misgaat. Dat laatste is een grapje, maar serieus – stress is gewoon minder stressvol met z’n tweeën. Lovely Isa snapt dit ook – soms heb je gewoon iemand nodig die door de chaos heen navigeert met je mee.

Twee ritmes maken één perfect tempo

Dit gaat misschien tegen alle solo-reis adviezen in, maar ik vind het eigenlijk niet zo fijn om helemaal mijn eigen ding te kunnen doen. Klinkt gek, maar het is waar. Als ik alleen reis, lig ik meestal tot laat in bed, skip ik dingen omdat ik geen zin heb, ga ik naar dezelfde soort plekken als thuis. Saaaaaai. Met een reisgenoot word je gedwongen uit je comfortzone. Zij wil naar dat museum waar jij geen zin in hebt, maar het blijkt fantastisch. Hij sleept je mee naar die berg waar je eigenlijk te moe voor bent, maar de zonsondergang is epic. Die constante onderhandeling over wat jullie gaan doen houdt je scherp. En eerlijk? Het is ook wel lief om iemand te hebben die enthousiast wordt over jouw ideeën. “Ooh ja, die markt! Goed plan!” Dat krijg je niet van jezelf.

Samen chillen is gewoon beter

Na een dag vol nieuwe indrukken wil je gewoon ergens zitten met een biertje en alles doorpraten. Dat is geen optie als je alleen bent – tenzij je van die mensen bent die in hun eentje aan de bar gaan hangen, maar dat ben ik niet. Met een travel companion heb je automatisch iemand om de dag mee door te nemen. “Weet je nog dat we verdwaald waren?” “Hoe vond jij die gids?” “Zullen we morgen weer naar dat plein?” Die gesprekken zijn zo waardevol. Je verwerkt alles twee keer – eerst door het mee te maken, daarna door erover te praten. Solo-reizigers schrijven misschien alles op in hun dagboek, maar dat is niet hetzelfde als echte interactie. Bovendien krijg je door die gesprekken ook hun perspectief op dingen. Misschien zag ik alleen de mooie architectuur, maar zij merkte op hoe vriendelijk iedereen was. Samen zie je meer dan alleen.

Vriendschappen worden gesmeed door gedeelde chaos

Je leert iemand pas echt kennen als je samen vastzit in een hostel zonder airco terwijl het 40 graden is. Of als jullie allebei voedselvergiftiging hebben van dat ene restaurant waar jullie per se naartoe moesten. Glamoureus? Nee. Maar wel echt. Thuis zie je mensen alleen op hun best – uitgerust, schoon, in hun eigen omgeving. Op reis zie je ze ook moe, gefrustreerd, uit hun element. Dat is eigenlijk veel waardevoller. Je ziet hoe iemand echt in elkaar zit. Blijft hij rustig als de trein te laat is? Kan zij lachen om zichzelf als ze de weg kwijt is? Die dingen leer je niet tijdens een normaal etentje. Mijn beste vriendschappen zijn allemaal ontstaan of versterkt tijdens reizen samen. Er is iets met het samen overwinnen van uitdagingen en het samen ontdekken van mooie dingen dat een speciale band creëert.

Hoe vind je die perfecte reisbuddy voor je volgende avontuur

Oké, praktische zaken. Want het is niet zo dat je zomaar met iedereen op reis kunt. Ik heb wel eens de fout gemaakt om met iemand weg te gaan die totaal andere verwachtingen had. Zij wilde de hele tijd shoppen, ik wilde cultuur snuiven. Disaster. Nu test ik altijd eerst met een weekendje weg dichtbij huis. Gewoon kijken hoe het gaat. Bespreek van tevoren wat jullie willen: veel of weinig planning, budget, comfort level. En maak afspraken over ruimte voor jezelf – niemand kan 24/7 gezellig zijn. Als je nog geen reismaatje hebt, begin dan met vrienden uitnodigen voor dagjes weg. Maak je huis een plek waar mensen graag komen – goede koffie, comfortabele bank, misschien wat reisfoto’s aan de muur om mensen te inspireren. Soms begint de mooiste reis gewoon thuis, met het juiste gezelschap om je heen. En wie weet plan je binnenkort jullie eerste echte avontuur samen.